Soms weet je niet eens wat je dwars zit, waarom je steeds op dezelfde manier reageert. En de vraag waarom overkomt mij dat nu steeds? Dat is al het begin van het pad van heling, je heb de eerste stap al gezet en dan komt er vanzelf van alles op je pad wat je de weg wijst, eerst naar de pijn toe. Tuurlijk is het makkelijker om de pijn te vermijden en het weer weg te stoppen in dat stoffige hoekje waar nog meer ligt wat je liever niet opruimt, maar op deze manier ontzeggen we onszelf het geluk en de vrijheid die het met zich mee brengt.

Door de jaren heen ben ik door verschillende lagen van mezelf gegaan, ik heb vooral veel pijn, verdriet en gekwetstheid uit mijn jeugd opgeruimd. Niet dat ik een rottige jeugd heb gehad in tegendeel, ik had altijd het idee dat ik een hele fijne jeugd heb gehad alleen waren er toch wel wat kanttekeningen die ik heb weggestopt. Herinneringen die er niet mochten zijn zoals het af en toe fysieke geweld onder de noemer je hebt een pak slaag verdient en het misbruik op mijn elfde jaar waar ik nooit over heb durven praten.
Deze gebeurtenissen hebben mij als vrouw gevormd en ik had een mechanisme ontwikkeld door er luchtig over te doen en niet te laten merken hoezeer het mij kwetste leerde ik dit heel goed te verstoppen en amicaal te zijn. Er kleeft alleen één groot nadeel aan, je gaat zelf geloven dat het je niet kwetst, niet raakt, totdat je jezelf iedere keer tegenkomt en de pijn van het niet willen voelen onder ogen moet gaan zien.
Door verschillende opleidingen heb ik geleerd om de ui af te pellen en steeds dichter bij mijn kern te komen die ondergesneeuwd was.
Zelf nu kunnen er nog emoties naar boven komen als ik denk aan bepaalde situaties in mijn leven, dan voel ik de pijn van gekwetstheid ergens in mijn lichaam of het verdriet en op dat moment, op het moment dat ik me dat realiseer kan ik dat gekwetste kind in mij helen, haar steunen en er voor haar zijn en haar die aandacht en liefde geven die ze toen niet kreeg.

De mensen die mij vroeger hebben gekwetst op welke manier dan ook hebben zonder het te weten hun eigen tekortkomingen op mij gereflecteerd, niet altijd om mij bewust te kwetsen. Het is meer dat ze niet beter wisten, niet dat ik het hiermee goed praat want ook zij hadden de keus om voor liefde te gaan.
En ik op mijn beurt heb voor waar aangenomen wat ze deden en over me zeiden of van mij vonden of hoe ik me behoorde te gedragen.
Er is geen oordeel hier. Ieder neemt het pad van zelf heling dat op elk moment beschikbaar is en voor diegene geschikt is.

Door deze stukken in mezelf aan te gaan heb ik meer zelfbewustzijn gecreëerd, ik kan nu goed mijn eigen grenzen aangeven en daardoor zorg ik beter voor mezelf. Mijn gevoel en mijn intuïtie zijn nu de leidraad in mijn leven. En wat anderen van mij vinden? Tja wat zal ik daar nu op zeggen ;D

Jij bent Uniek, iedereen is Uniek er is er namelijk geen een zoals jij !!!!

Marian Terveer

Transformationeel trainer/ coach en energetisch waarnemen